Garip Kitabı'ndan Şiirleri

ROBENSON

Haminnemdir en sevgilisi
Çocukluk arkadaşlarımın
Zavallı Robenson'u ıssız adadan
Kurtarmak için çareler düşündüğümüz
Ve birlikte ağladığımız günden beri
Biçare Güliver'in
Devler memleketinde
Çektiklerine.

Orhan Veli KANIK

İstanbul, Kasım 1937 

RÜYA

Annemi ölmüş gördüm rüyamda. 

Ağlayarak uyanışım

Hatırlattı bana, bir bayram sabahı

Gökyüzüne kaçırdığım balonuma bakıp

Ağlayışımı.

Orhan Veli KANIK

1938

İNSANLAR

Ne kadar severim o insanları!
O insanları ki renkli, silik

Dünyasında çıkartmaların

Tavuklar, tavşanlar ve köpeklerle beraber

Yaşayan insanlara benzer. 

Orhan Veli KANIK

Ankara, Ağustos 1937 

BAYRAM 

Kargalar, sakın anneme söylemeyin!

Bugün toplar atılırken evden kaçıp

Harbiye Nezaretine gideceğim.

Söylemezseniz size macun alırım,

Simit alırım, horoz şekeri alırım;
Size kayık salınacağına bindiririm kargalar,

Bütün zıpzıplarımı size veririm.

Kargalar, ne olur anneme söylemeyin!

Orhan Veli KANIK

Kasım 1938

HİCRET I

Damlara bakan penceresinden 

Liman görünürdü

Ve kilise çanları

Durmadan çalardı, bütün gün.

Tren sesi duyulurdu yatağından

Arada bir

Ve geceleri.

Bir de kız sevmeye başlamıştı

Karşı apartımanda.

Böyle olduğu halde

Bu şehri bırakıp

Başka şehre gitti.

Orhan Veli KANIK

İstanbul, Kasım 1937

HİCRET II

Şimdi kavak ağaçları görünüyor,

Penceresinden,

Kanal boyunca.

Gündüzleri yağmur yağıyor;
Ay doğuyor geceleri 

Ve pazar kuruluyor, karşı meydanda. 

Onunsa daima;

Yol mu, para mı, mektup mu;
Bir düşündüğü var. 

Orhan Veli KANIK

Kasım 1938

SOL ELİM 

Sarhoş oldum da

Seni hatırladım yine;

Sol elim,

Acemi elim,

Zavallı elim!

Orhan Veli KANIK

GÖLGEM

Bıktım, usandım sürüklemekten onu,

Senelerdir ayaklarımın ucunda.

Bu dünyada biraz da yaşayalım,

O tek başına, 

Ben tek başıma. 

Orhan Veli KANIK

Ankara, Eylül 1937 

GÖZLERİM 

Gözlerim,

Gözlerim nerde?

Şeytan aldı, götürdü;

Satamadan getirdi.

Gözlerim,

Gözlerim nerde?

Orhan Veli KANIK

İstanbul,Ekim 1937

DAĞ BAŞI 

Dağ başındasın;
Derdin günün hasretlik;

Akşam olmuş,

Güneş batmış,

İçmeyip de ne haltedeceksin? 

Orhan Veli KANIK

ŞOFÖRÜN KARISI

Şoförün karısı, kıyma bana;

El etme öyle pencereden,

Soyunup dökünüp;

Senin, eniştende gözün var;

Benimse gençliğim var;

Mapuslarda çürüyemem;

Başımı belâya sokma benim;

Kıyma bana. 

Orhan Veli KANIK

DEDİKODU

Kim söylemiş beni

Süheylâ'ya vurulmuşu diye?
Kim görmüş, ama kim, 

Eleni'yi öptüğümü, 

Yüksekkaldırımda, güpegündüz?
Melâhat'i almışım da sonra 

Alemdara gitmişim, öyle mi?

Onu sonra anlatırım, fakat

Kimin bacağını sıkmışım tramvayda?

Güya bir de Galataya dadanmışız;

Kafaları çekip çekip

Orada alıyormuşuz soluğu;

Geç bunları, anam babam, geç;

Geç bunları bir kalem;

Bilirim ben yaptığımı.

Ya o, Muallâ'yı sandala atıp,

Ruhumda hicranın'ı söyletme hikâyesi?

Orhan Veli KANIK

KİTABE-i SENG-i MEZAR* I

Hiçbir şeyden çekmedi dünyada

Nasırdan çektiği kadar;

Hattâ çirkin yaratıldığından bile

O kadar müteessir değildi. 

Kundurası vurmadığı zamanlarda

Anmazdı ama Allahın adıını, 

Günahkâr da sayılmazdı. 

Yazık oldu Süleyman Efendi'ye

Orhan Veli KANIK

Ankara, Nisan 1938

*Mezar Taşı Yazısı

KİTABE-i SENG-i MEZAR* II

Mesele falan değildi öyle,

To be or not to be kendisi için;

Bir akşam uyudu;

Uyanmayıverdi.

Aldılar, götürdüler. 

Yıkandı, namazı kılındı, gömüldü.

Duyarlarsa öldüğünü alacaklılar

Haklarını helâl ederler elbet.

Alacağına gelince...

Alacağı yoktu zaten rahmetlinin.

Orhan Veli KANIK

Ocak 1940

*Mezar Taşı Yazısı

KİTABE-i SENG-i MEZAR* III

Tüfeğini depoya koydular, 

Esvabını başkasına verdiler.

Artık ne torbasında ekmek kırıntısı,

Ne matarasında dudaklarının izi;

Öyle bir rüzgâr ki,

Kendi gitti,

İsmi bile kalmadı yadigâr.

Yalnız şu beyit kaldı,

Kahve ocağında, el yazısiyle:

"Ölüm Allahın emri,

Ayrılık olmasaydı."

Orhan Veli KANIK

Eylül 1941

*Mezar Taşı Yazısı

DERDİM BAŞKA

Sanma ki derdim güneşten ötürü;

Ne çıkar bahar geldiyse?

Bademler çiçek açtıysa?

Ucunda ölüm yok ya.

Hoş, olsa da korkacak mıyım zaten

Güneşle gelecek ölümden?

Ben ki her nisan bir yaş daha genç,

Her bahar biraz daha âşığım;

Korkar mıyım?

Ah, dostum, derdim başka...

Orhan Veli KANIK

  

?

Neden liman diyince

Hatrıma direkler gelir

Ve açık deniz diyince yelken?

Mart diyince kedi,

Hak deyince işçi

Ve neden ihtiyar değirmenci

Allaha inanır düşünmeden?

Ve rüzgârlı havalarda

Yağmur iğri yağar?

Orhan Veli KANIK

Ankara, Mart 1938

HARBE GİDEN 

Harbe giden sarı saçlı çocuk,

Yine böyle güzel dön;

Dudaklarında deniz kokusu,

Kirpiklerinde tuz;

Harbe giden sarı saçlı çocuk!

Orhan Veli KANIK

Mayıs 1940

BAŞ AĞRISI 

I

Yollar ne kadar güzel olsa,

Gece ne kadar serin olsa,

Beden yorulur,

Baş ağrısı yorulmaz.

II

Şimdi evime girsem bile

Biraz sonra çıkabilirim

Mademki bu esvaplara ayakkaplar benim

Ve mademki sokaklar kimsenin değil. 

Orhan Veli KANIK

Ankara, Nisan 1938

SABAHA KADAR

Şu şairler sevgililerden beter;

Nedir bu adamlardan çektiğim?

Olur mu böyle, bütün bir geceyi

Bir mısranın mahremiyetinde geçirmek?

Dinle bakalım, işitebilir misin?

Türküsünü damların, bacaların

Yahut da karıncaların buğday taşıdıklarını 

Yuvalarına?

Beklemesem olmaz mı güneşin doğmasını

Kullanılmış kafiyeleri yollamak için,

Kapıma gelecek çöpçülerle,

Deniz kenarına?

Şeytan diyor ki: "Aç pencereyi;

Bağır, bağır, bağır; sabaha kadar."

Orhan Veli KANIK

Nisan 1939

İSTANBUL İÇİN* 

Nisan 

İmkânsız şey

Şiir yazmak,

Âşıksan eğer;

Ve yazmamak,

Aylardan nisansa.

Arzular ve Hâtıralar 

Arzular başka şey,

Hâtıralar başka.

Güneşi görmeyen şehirde,

Söyle, nasıl yaşanır?

Böcekler

Düşünme,

Arzu et sade!

Bak, böcekler de öyle yapıyor.

Dâvet 

Bekliyorum 

Öyle bir havada gel ki,

Vazgeçmek mümkün olmasın. 

Orhan Veli KANIK

Nisan 1940

*Orhan Veli'nin defterinde 

"İstanbul İçin Hay-Kay'lar" başlığı vardır. 

NE KADAR GÜZEL

Çayın rengi ne kadar güzel, 

Sabah sabah,

Açık havada!

Hava ne kadar güzel!

Oğlan çocuk ne kadar güzel!

Çay ne kadar güzel!

Orhan Veli KANIK